پدیده تفکیک همراه با رشد سریع شهرنشینی به یک مسئله اصلی برای پایداری کلان شهرها تبدیل شده است. با افزایش نقش صنعت، تکنولوژی و دانش، تقسیم کار بیشتری در کلان شهر تبریز صورت گرفته و تفکیک در ساختار فضایی کلان شهر تبریز بیشتر نمایان گشته است. هدف تحقیق بررسی شدت تفکیک فضایی-اقتصادی گروه های شغلی به عنوان معرف مولفه درآمد و نحوه توزیع طبقات شغلی در ساختار فضایی کلان شهر تبریز در سال 1390 براساس رهیافت ریخت شناسانه است. روش تحقیق کمی، از نظر هدف توصیفی محور و از نظر نوع، کاربردی است. براساس داده های سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1390 ، داده های شغلی در سطح بلوک های آماری در دو حالت فضایی و ساختاری مورد تحلیل قرار گرفته اند. بعد ساختاری (غیرفضایی) جهت سنجش شدت تفکیک گروه های شغلی از طریق چهار شاخص تک گروهی کلاسیک تفکیک و سه شاخص محلی، بعد فضایی جهت تحلیل نحوه توزیع فضایی گروه های شغلی در سطح کلان شهر تبریز از روش تراکم هسته ای کرنل استفاده شده است. نتایج حاکی از تفکیک متوسط به پائین گروه های شغلی بالا و پائین براساس شاخص های کلاسیک است. در حالی که طبقه شغلی متوسط تفکیک متوسط به بالا (0/60) را نشان می دهد. با توجه به نتایج موران ساختار فضایی طبقات شغلی در کلان شهر تبریز خوشه ای زیاد می باشد. الگوی فضایی با توجه به نتایج تراکم هسته ای کرنل برای طبقه شغلی بالا چندمرکزی پراکنده، طبقه شغلی متوسط چندمرکزی و طبقه شغلی پائین الگوی شبه حلقوی و پیوسته دارد.

شهر محصول روابط و مناسبات پیچیده اقتصادی و اجتماعی است و ناهمگونی های فضایی آن بازتاب فرایندهای درهم بافته فرهنگی-اجتماعی و سیاسی-اقتصادی در طی تاریخ در بستر طبیعت بوده است. هدف این مقاله، بررسی چگونگی ناهمگونی های فضایی بین مناطق 22 گانه کلان شهر تهران است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است. برای شناخت سطوح توسعه مناطق شهر تهران از 31 شاخص در قالب 7 معیار اصلی استفاده شد. با بهره گیری از مدل AHP و نرم افزار EXPERT CHOISE هریک از معیارها و زیرمعیارها دوبه دو با هم مقایسه شد و نسبت به یکدیگر مورد ارزیابی و امتیازدهی قرار گرفت. در نهایت، با روش خوشه بندی سلسله مراتبی مناطق 22 گانه کلان شهر تهران از نظر درجه توسعه یافتگی در چهار سطح توسعه یافته، نسبتا توسعه یافته، توسعه متوسط و توسعه نیافته خوشه بندی و در محیط Arc Gis به صورت نقشه نمایش داده شد. نتیجه بررسی شاخص ها نشان می دهد کلان شهر تهران فاقد وحدت کالبدی-اجتماعی بوده و ناهمگونی های فضایی بین مناطق شمالی و جنوبی آن به عنوان ویژگی اصلی ساختار فضایی کلان شهر تهران همچنان پابرجاست. ادامه روند کنونی چالشی اساسی در راه دست یابی به توسعه پایدار شهری و شهر خوب نه فقط برای تهران، بلکه چالشی در سطح ملی است.

تفکیک پذیری نقاط رنگی با اشکال هندسی یکی از مسایل مطرح در هندسه محاسباتی است که کاربردهایی از جمله در یادگیری ماشین و شناسایی الگو دارد. در این مساله دو سری نقطه P و Q به ترتیب به رنگ های قرمز و آبی و به اندازه n در صفحه داده شده است. حال لازم است یک شکل هندسی مشخص را به گونه ای در صفحه قرار دهیم که کلیه نقاط آبی را در برگرفته و شامل هیچ نقطه قرمزی نباشد. در کارهای پیشین الگوریتم هایی برای تفکیک پذیری نقاط با گوه و مستطیل ارائه گردیده ولی تا به حال الگوریتمی برای تفکیک پذیری نقاط با یک مثلث و همچنین مثلثی که یک زاویه آن مشخص باشد (مثلا قائم الزاویه) ارائه نشده است. در این مقاله الگوریتمی جدید و کارا برای تفکیک پذیری نقاط رنگی با مثلث قائم الزاویه ارائه می کنیم که قادر خواهد بود با استفاده از راهکار خط جاورب چرخشی، معرفی رخدادها و پردازش آنها در زمان کارای (nlogn) O کلیه مثلث های قائم الزاویه تفکیک کننده را گزارش کند.

مقدمه: بیشتر روشهای دوزیمتری قادر به آشکارسازی دوز در کمتر از یک میلیمتر نیستند در حالیکه پلیمر ژل دوزیمتری بر پایه تشدید مغناطیسی، توانایی دوزیمتری سه بعدی با رزولوشن بالا را دارا می باشد، اما رزولوشن فضایی بر اساس تابع انتقال مدولاسیون دوز، برای چنین سیستمی هنوز بررسی نشده است. لذا در این مطالعه قدرت تفکیک پذیری فضایی پلیمر ژل دوزیمتری بر پایه تشدید مغناطیسی در مقایسه با سیستم فیلم دانسیتومتری بوسیله تابع انتقال مدولاسیون دوز در رزولوشنهای فضایی بالا مورد بررسی قرار گرفته اند.مواد و روشها: نمونه های ژل پلیمری و فیلم رادیوگرافی با فوتونهای کبالت 60 از طریق یک شبکه جاذب با ساختار پریودیک با پریودهای فضایی مختلف (a/2=280, 525, 1125mm) تابش داده شده اند. در سیستم تصویربرداری پلیمر ژل دوزیمتری پارامتر انتخابی (زمان آسایش عرضی (T2 در تصاویر دوز بر پایه تصویربرداری تشدید مغناطیسی چنداکویی با دستگاه با شدت میدان مغناطیسی 1.5 تسلا محاسبه می شود. در سیستم فیلم دوزیمتری پارامتر انتخابی دانسیته نوری فیلم رادیوگرافی می باشد، که با دانسیتومتر با رزولوشن 200 میکرون اندازه گیری شده است. تابع انتقال مدولاسیون دوز از تغییر عمق مدولاسیون در زمان آسایش اسپین-اسپین (T2) و تغییر دانسیته نوری فیلم بعد از رسم منحنیهای کالیبراسون R2 (=1/T2) برحسب دوز و دانسیته نوری برحسب دوز بدست می آید. نتایج پلیمر ژل با فیلم مقایسه می شود.نتایج: بعد از رسم پروفایل مربوط به توزیع دوز در زیر شبکه جاذب، دو قله مینیمم و ماکزیمم در کمترین پریود 560 میکرون به سختی قابل تشخیص بوده، هر چند که مدولاسیونهای مربوط به زوج خط 1050 میکرون و 2250 میکرون به خوبی قابل تشخیص می باشد. عمق مدولاسیون برای 2250 میکرون شبکه، 100 درصد در نظر گرفته شده و مدولاسیونهای دیگر بر اساس این مدولاسیون ماکزیمم سنجیده شده اند. برای فیلم دانسیتومتری در 1050 میکرون عمق مدولاسیون به 35% کاهش یافته و در 560 میکرون به 9% دامنه ماکزیمم کاهش یافته است. در مقایسه مقادیر مربوط به پلیمر ژل دوزیمتری برای فرکانسهای مذکور بترتیب 30% و 7% می باشند. تابع انتقال مدولاسیون دوز در رزولوشن 200 میکرون برای سیستمهای فیلم و پلیمر ژل دوزیمتری بترتیب برابرند با 0.09، 0.35، 1؛ 0.07، 0.30، 1.نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که نزول تابع انتقال مدولاسیون دوز در فرکانسهای فضایی بالاتر وابسته به سیستم تصویربرداری بوده و لذا بررسی تابع انتقال مدولاسیون دوز برای سیستم فیلم دانسیتومتری در بردارنده قدرت تفکیک پذیری فضایی بالاتری نسبت به سیستم پلیمر ژل دوزیمتری در رزولوشن 200 میکرون می باشد.

یک روش جدید برای نمایش مدلهای گرافیکی با تفکیک‎پذیری چندگانه ارائه می‎کنیم. مدلهای مورد نظر، از نوع منحنی، تصویر و رویه هستند. این روش مبتنی بر یک رهیافت گسسته به نظریة موجکهاست. تفکیک‎پذیری چندگانه کاربردهای متنوعی در گرافیک کامپیوتری و پردازش تصاویر دارد که از آن جمله می‎توان از فشرده‎سازی و هموارسازی تصاویر، ویرایش مدلهای گرافیکی و تبدیل اسکن نام برد. تمرکز اصلی ما بر روش تظریف چیکین است که برای تولید مدلهای هموار کاربرد دارد. در این روش از تصویرسازی بهینة مدل با یک تفکیک‎پذیری بر روی فضایی با تفکیک‎پذیری کمتر استفاده می‎شود. این بهینه‎سازی به صورت گسسته و موضعی است و موجک حاصل از نوع دومتعامد است. با مثالهای متنوع کارآیی عملیات تجزیه و ترکیب حاصل از این روش را مشخص می‎کنیم.

برای پیشگویی بیزی یک مدل فضایی – زمانی گاوسی، پارامترهای نامعلوم مدل بعنوان متغییر متغییرهای تصادفی با توزیعهای پیشین معلوم در نظر گرفته می شود و با گسسته سازی فضای پارامتر، توزیعهای پیسین و پیشگوی بیزی تقریبی تعیین می شوند. در این مقاله با فرض پارامتری بودن توزیع های پیشین و اتخاذ رهیافت بیز تجری توزیع پیشین را برآورد نموده و با جایگذاری آن در توزیع پیشگوی بیزی، پیشگوی فضایی – زمانی بیز تجربی و واریانس پیشگویی محاسبه می شوند. سپس در یک مثال کاربردی نحوه محاسبه این پیشگو و واریانسی پیشگویی ارایه می شود. به علاوه بر اساس معیار اعتبارسنجی متقابل دقت این پیشگو مورد ارزیابی قرار می گیرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

طی ربع قرن گذشته، میلیون ها نفر از مردم جهان به شدت تحت تاثیر انواع مخاطرات قرار گرفته اند. امروزه مباحث مربوط به مشارکت شهروندان در کاهش آسیب پذیری در برابر مخاطرات و تشکیل جوامعی تاب آور توجه ویژه ای را به خود جلب کرده اند. مدل مدیریت خطر بحران اجتماع محور (CBDRM) یک رویکرد مدیریتی پایین به بالاست که بر نقش کلیدی جوامع محلی و مشارکت آنان در فرآیند مدیریت خطرها تاکید دارد. در این میان، آنچه موجب مشارکت جوامع در اتخاذ تصمیماتی برای پیشگیری از خطرها و آمادگی در برابر آن ها می شود، میزان و نحوه ادراک خطرهای آن هاست. پژوهش حاضر به دنبال سنجش میزان ادراک خطر حوادث ناشی از بارندگی های شدید شهری کویری چون یزد توسط اجتماعات مختلف شهری آن است تا بررسی کند سطوح مختلف ادراک خطر چه تاثیری در رفتارهای آن ها دارد؛ یا به عبارتی تصمیمات اجتماعات مختلف شهری با سطح درک متفاوت برای مشارکت در پیشگیری و آمادگی در برابر حوادث ناشی از بارندگی شدید چگونه است. برای این منظور، از پرسشنامه برای جمع آوری داده ها و از نرم افزار SPSS و روش های آزمون T تک نمونه ای و تحلیل واریانس یک طرفه در این نرم افزار برای تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج نشان داد که نه تنها بین محله های مختلف شهری یزد در ادراک خطر تفاوت معناداری وجود دارد، بلکه تفاوت در درک ماهیت خطرها و عوامل موثر در آن نیز در رفتارهای ساکنان در تصمیم گیری برای پیشگیری از خطر و آمادگی در برابر آن نیز بسیار موثر است.